ഒരു ദിവാസ്വപ്നം

കണ്ണിനെ താഴിട്ട് പൂട്ടി

തണുപ്പിനെയും പുതച്ചു

‘അസൈമെന്‍റ്റ്’നെ തലയിണയാക്കി

ഞാന്‍ മരിച്ചു,

ആസ്ഥാനത്തെ കൈയിന്‍റെ ചൂടില്‍

ചെറിയൊരു മരണം.

അങ്ങ് അകലെ

ഇരുട്ടിന്‍റെ അങ്ങേയറ്റത്ത്

ഉറക്കെപുഞ്ചിരിക്കുന്നു

ഒരു പല്ലുന്തിയ താരന്‍.

അവന്‍ നീട്ടി പാടുന്നു

താരാട്ടുപാട്ട്.

ഊഴ്‌ന്നിറങ്ങുന്നത്

വാരിതിയുടെ മാറില്‍.

അതേറ്റുപാടുവാന്‍ ചീവീടുകള്‍,

ഗളത്തിലെ പാറകള്‍ക്കിടയില്‍

ചിരട്ടയിട്ടു മാന്തല്‍.

ശ്ര്യഗം കൊണ്ട് ഹനുമാന്‍ കണക്കെ

അതും പേറി മന്ദമാരുതന്‍.

അവന്‍ എന്നെ തലോടി, മെല്ലെ

കാതിലെന്തോ മന്ത്രിച്ചു;

ഒരിക്കല്‍ കൂടി വന്നെത്തി

ആ സ്വര്‍ഗ്ഗത്തിന്‍റെ പുഞ്ചിരി.

കാക്കിണ മുനവാള്‍ കൊണ്ട് കീറിയ

ഹൃദയത്തിന്‍ ചാലില്‍

കുടിലിന്‍റെ വക്കില്‍

ഒരു നുറുങ്ങു വെട്ടവുമായ്‌, ചേക്കെറുവാന്‍

അവന്‍ വീണ്ടും വന്നത്രേ.

അതെ വീണ്ടും വന്നൊരു

ക്രിസ്തുമസ്.

ആ കടും തണുപ്പിന്‍റെ കൊടുംചൂടില്‍

ഞാന്‍ ഉണര്‍ന്നു;

അല്ല ഉണര്‍ത്തിയതാണ്,

ഗര്‍ഭപാത്രത്തില്‍ കത്രികപോല്‍

കര്‍ണപടത്തെ വെട്ടിമുറിക്കുന്ന ശബ്ദം.

അങ്ങകലെ മാമലകള്‍ക്കപ്പുറം

അഫ്ഗാനിസ്ഥാനില്‍ വീണ

ബോംബിന്‍റെ ചോരമണം.

തീതുപ്പിപ്പായുന്ന ടാങ്കുകള്‍ക്കിടയില്‍

വെടിയുന്ന ജീവനോട്

മല്ലിടുന്ന ജന്മങ്ങള്‍.

ചക്രങ്ങളില്‍ അമരുന്ന ദേഹങ്ങള്‍;

ഞരങ്ങല്‍

കാതുകളില്‍ ഗര്‍ജ്ജനങ്ങള്‍.

എന്‍റെ ഉദരത്തില്‍ ജ്വലിക്കുന്നു

ഹൃദയത്തില്‍ കത്തുന്ന സമുദ്രം.

കരളിന്‍റെ ചിതയിലിരുന്നു ആരോ ചോദിച്ചു,

എവിടെ ക്രിസ്തുമസ്?

ശാന്തിയുടെ പിറന്നാള്‍!

അത് വെറും സ്വപ്നമോ?

രാത്രിയുടെ വെട്ടത്തില്‍

പ്രതീക്ഷയുടെ കരിനാമ്പില്‍

പണ്ടാരോ കണ്ട സ്വപ്നമോ?

അതെ, ഞാന്‍ കണ്ടുമറന്ന

ദിവാസ്വപ്നം.

വെറും മുത്തശ്ശിക്കഥയിലെ

സ്വപ്നം!

സുര്യനെ മുന്തുന്ന മണി-

ദുഃഖ മണി- മുഴങ്ങി;

പ്രാര്‍ഥിക്കാന്‍ സമയമായത്രേ.

The thorn behind the rose!

Once I chanced her to see,

She unfolded red lips, gee.

Her smile blossomed with light,

Splendid than the sun of night.

Flowing breeze was around her,

That caressing her like a brother.

She nodded me with tender face,
That I could take not a single pace.

Thereafter nothing more she did say,

Yet I was halted in the way.

Whence I caught her delightedly,

She did hot-petals close gently.

The thorn behind the lips speared the poor,

As if attacking from behind the door.

The guffaw she made did roar,

Inside my ears and upon the moor.

The brother ghost came at her call,

I did really feel that about to fall.

The roaring was back of my foot fall,

The storm did pursue till the hill.

Soon I covered with terror that kills,
The horror had me hop, not caring ills.

A trembling look for her owner I made,

But the creeper winding wall that hide.

I did take a glance at her never,

But was on hastily foot however.

The deadly laughter in memory was bright,

That gave me many sleepless night.

കാശ്മീര്‍

കടക്കുന്നു കഞജരന്‍ കലങ്ങിയ കണ്ണുമായ്,

കരിയുന്നു ഹിമവാന്‍ ആയിരം മിഴികളില്‍.

നിലയ്ക്കുന്നു കര്‍ണ്ണ പടങ്ങളില്‍ വെടിയൊച്ച,

നില്ക്കുന്നു അചലമായ് ജന്തു ലതാതികള്‍.

മനതാരിലായിരം സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ നെയ്തു,

മലവാരത്തിലനേകം ജീവിതങ്ങള്‍ പെയ്തു.

മതാന്ധതയില്‍ കുതിര്‍ത്ത വേലുകള്‍ എയ്തു,

മദയറ്റ മസ്തകങ്ങള്‍ നൂറായിരം കൊയ്തു.

അലിഞ്ഞു അനിലനില്‍ രുധിര ഗന്ധം,

പൊലിഞ്ഞു പര്‍ജ്ജ്യം വഹ്നികണക്കെ.

വടിയുന്നു രോദനം ദാഹം പിണഞ്ഞിടുമ്പോള്‍,

വെടിയുന്നു ജീവന്‍ ദേഹം പിടഞ്ഞിടുമ്പോള്‍.

ചൂഴുന്നു വ്യസനത്താല്‍ കളത്രഹൃദ്ക്കള്‍,

ചുഴലുന്നു ശവങ്ങളെ തീവിഴുങ്ങിപ്പക്ഷി.

അഴലുന്നു ഉറ്റാരേ വെടിഞ്ഞ നിവാസികള്‍,

അഴിക്കുന്നു ചുറ്റാരെ കെട്ടിയ വേലിക്കെട്ടിനെ.

വിളങ്ങുന്നവിടെ ആകായഭാനു നിര്‍ന്നിമേഷം,

തിളങ്ങുന്നിവിടെ ചോരയില്‍ നിഷിക്ത വാള്‍.

വളയുന്നു അതിര്‍ത്തിയില്‍ മാ വരമ്പ്,

വളരുന്നു സോദരപ്പകയുടെ മാമരം.

മൊഴിയുന്നു മധുരവാചികള്‍ പ്രതിരോധസവിചന്‍,

പൊഴിയുന്നു ആയിരം വീര ജവത്മാക്കള്‍.

തൊഴിയുന്നു ദിനരാത്രങ്ങള്‍ അര്‍ത്ഥമില്ലാതെ,

കൊഴിയുന്നു കണ്ണീര്‍ ഭാരതാമ്മയില്‍.

Jimmy (For the never dying memory of Kuttan)

Seeing my decayed garden on the hill,
The fading memory sinks into the past still.

The mind flies away against my wish,
Leaving drops in the eyes that push.

The sod was decked with hue of yellow,
Where all eyes found always mellow.

A dale of butterflies all marvel,
Beneath the blossoms we travel.

That playful evening was very cute,
Except I and Jim it was mute.

Talking gossip mom and dad,
Toil of life not to drive them mad.

Playing with Jimmy was a wonder,
We went on as nothing to ponder.

A hissing made me conscious of around,
Looking for Jimmy not I found.

The rattling noise led me to a bush,
On peeping through I was made mash.

Hopping back I cried with no sound,
None to help me on the grassy mound.

To save Jimmy however I made a call,
Without hearing the dusk was to fall.

Dad rushed into as his best,
Mom did so as shadow in the east.

Jim came deserting the nibbled serpent,
With his wagging tail that kept quiescent.

The buds around got to sleep,
Only chill wind to witness in the deep.

To see nothing the sky folded his lid,
Lying in my hands Jim too did.

The memory of the bitten body is bright,
That gave me many days sleepless night.

Let’s change

The life is short, so make it divine
The life is divine, if it is holy
The life is holy, if it is joyful
The life is joyful, if it is truthful
The life is truthful, if it is loving
The life is loving, if it is godly
If the life is godly, it will be endless...